... ένα φτωχό κομμάτι
την ώρα π' άνοιγ' ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι.
Να ιδώ την πρώτη του ματιά και το χαμόγελό του,
το στέμμα των ακτίνων του γύρω στο μέτωπό του.
Να λάμψω από τη λάμψη του κι εγώ σαν διαμαντάκι
κι από τη θεία του πνοή να γίνω λουλουδάκι.
Να μοσκοβοληθώ κι εγώ από την ευωδία,
που άναψε στα πόδια του των Μάγων η λατρεία.
Να ΄μουν του στάβλου ένα άχυρο ένα φτωχό κομμάτι
την ώρα π' άνοιγ' ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι.
Ποιός δεν θυμάται τούτο το ποίημα του μεγάλου μας Κωστή Παλαμά απο τα μαθητικά του χρόνια;
Είναι το ποίημα που είναι καταγεγραμμένο στη μνήμη, ειδικά οταν έρχονται τούτες οι μέρες, το σιγοψυθιρίζω , έτσι σαν ανάμνηση αλλά και σαν προσευχή.
Ισως γι αυτό, πήγε τόσο ανέλπιστα καλά, η προσπάθειά μου να φτιάξω μία φάτνη!
Χρόνια τόχα στο μυαλό μου, μια φορά πριν λίγα χρόνια έκανα κάτι με στρατσόχαρτο ,αλλά ήταν πολύ πρόχειρο και δύσκολο να φυλαχτεί μετά τα Χριστούγεννα με το μάζεμα των στολιδιών!
Στριφογυρνούσε στο μυαλό και φέτος 🌀
Δέματα πήγαιναν κι έρχονταν, ωραία καθαρά χαρτόνια και προχθές το βράδυ, μετά το Χριστουγεννιάτικο τσάι, έτσι χωρίς να τόχω πρόγραμμα, χωρίς σχέδιο (αυτό δεν είναι πρωτότυπο) ξεκίνησα την κατασκευή που δεν πίστευα καν οτι θα ευοδωθεί.
Κι όμως, όλα συνέτειναν στο να γίνει η φάτνη!
Δεν χρησιμοποίησα καν το καθαρό κουτί που είχα υπόψη μου, αλλά κόμμάτια χαρτονιού διαφορετικών μεγεθών, που ενώ ήταν εντελώς ανόμοια, στην κατάληξη ταίριαξαν απόλυτα.
Αρχικά έκοψα ρολά απο χαρτιά υγείας για να δημιουργήσω τοιχοποιία.
Τσάμπα τα έκοψα κομματάκια, γιατί αφού έφτιαξα τα δύο πρώτα χαρτόνια, άλλαξα γνώμη, ψιλοβαρέθηκα στα επόμενα δύο.
Τέλος πάντων για να κάνω πιο στιβαρά τα χαρτόνια χρησιμοποίησα paverpol & paverplast το οποίο πέρασα με πινέλο. Όταν κόλλησα τα δύο μεγάλα χαρτόνια που έγιναν η πλάτη της φάτνης απο πίσω κόλλησα κομμάτια απο σακκούλες του μανάβη(χάρτινες) και έκανα ενα φράχτη για να κρατήσει τα δυο χαρτόνια στη θέση τους. Στο ένα είχα χαράξει και είχα κόψει ένα παράθυρο και για παραθυρόφυλλα έβαλα δύο κομμάτια απο αυγοθήκη. Από την ίδια αυγοθήκη, σκέπασα κι ένα κομμάτι της σκεπής.
Αφού δημιούργησα το σκελετό της φάτνης ξεσχίζοντας στην πορεία και τα χαρτόνια για νάχουν ανώμαλη κατάληξη, κάτι σαν μισογκρεμισμένοι τοίχοι, σκέφτηκα να επενδυθούν με κάτι απο τη φύση.
Δύο χρόνια τώρα κυκλοφορούσε ένας κύλινδρος απο κορμό δέντρου που γλύτωσε απο το τζάκι.
Τα προηγούμενα χρόνια το έκανα "κασπώ" και φέτος φιλοξενούσε βελανίδια ,κουκουνάρες, δίπλα στο τζάκι, αλλά ήρθε η ώρα του για κάτι πιο ουσιαστικό 😉.
Εκοψα εύκολα με τα χέρια τον κύλινδρο σε 5 κομμάτια, έτσι απο δύο χρησιμοποιήθηκαν στους πλευρικούς τοίχους και ενα μεγαλύτερο κάλυψε τη μισή σκεπή.
 |
| Φάτνη απο χαρτόνι συσκευασίας με φυσικά υλικά |
Εβαψα τους τοίχους με πολύ αραιωμένο μουσταρδί και ανθρακί να πάρουν το στυλ του παλιού και του βρωμικού, άφησα το χρώμα να κάνει ρωνιές κι εκεί που θα έλεγε κανείς οτι ολοκλήρωσα, φανερώθηκε ως δια μαγείας κάτι που επιθυμούσα!
Φυσικά βρύα!!!
Εμ με τόσες βροχές πώς να μην είχαν φυτρώσει.
Παραμονή Αγίου πηγαίνοντας να χτυπήσω την καμπάνα στο μικρό μας ξωκκλήσι κατά το αντέτι, βλέπω δύο τούφες βρύα ναχουν φύγει απο τη θέση τους ανάμεσα στις πέτρινες πλάκες. Εεε δεν ήταν θέλημα θεού;;;
Μάζεψα κάμποσα κομμάτια, μικρά μεγάλα και τουφίτσες απο τα κυπαρίσσια που είχε ρίξει ο αέρας και γύρισα περιχαρής να ολοκληρώσω την κατασκευή μου.
Τα βρύα δεν τα κόλλησα γιατί δεν ξέρω αν θα διατηρηθούν, θα τα παρακολουθώ, τις κορφές όμως απο τα κυπαρίσσια τις κόλλησα όπου ένωση, να φανεί οτι η φάτνη περιβάλλεται απο δένδρα.
Μπορεί τα πρόσωπα της φάτνης μου νάναι αρκετά μεγάλα και ογκώδη και να μην ταιριάζουν στην κατασκευή μου, ποιός όμως μ εμποδίζει να φτιάξω άλλα μικρότερα; 😜
ΑΝ και ακόμα κι έτσι, μόνο με τα κεντρικά πρόσωπα εντός και τα άλλα στα πέριξ, ευχαριστημένη είμαι
Η φωτογράφιση όπως πάντα αδυνατεί να δείξει την κατασκευή στην πραγματική της διάσταση και ομορφιά, αλλά μία εικόνα την παίρνετε! Είμαι πραγματικά πολύ περήφανη γιατί κατάφερα κάτι που δεν πίστευα και μάλιστα με την αγαστή σύμπραξη της Φύσης που κάνει τ αποτέλεσμα τόσο φυσικό!
Και για να ολοκληρώσω με κάτι ακόμα φωτεινό και ευτελές, πάλι απο ένα δέμα, αντί να το πετάξω έκατσα κι έκοψα διαφόρων μεγεθών σπιτάκια, η μόνη διακόσμησή τους λευκό περίγραμμα, δύο κομμάτια κρίκων που κόλλησα μεταξύ τους και πάνω τους άρχισα να κολλάω τα σπιτάκια σε διαφορετικά ύψη.
Έτσι φτιάχτηκε ένα στεφάνι με σπιτάκια gingerbread, όπως συνηθίζουν να τα λένε οι ξένοι, χωρίς κόστος αλλά πολύ καλόγουστο. Έβαλα μικρά ξύλινα διακοσμητικά για επιπλέον χάρη ενώ η κόρη μου με κατηγορούσε οτι δεν είμαι minimaλίστρια!!!χαχχαχαα
Εσείς πιστεύετε οτι ήταν υπερβολικά τα ξύλινα διακοσμητικά;
Φωτισμένο δε...😉
Ολ αυτά για να το ξανασκεφτείτε οταν είναι να πετάξετε κουτί συσκευασίας 😉
Και έπεται συνέχεια...
